Fréttakerfi

Aðstoðarmaður heilbrigðisráðherra og fyrrverandi landlæknir, Birgir Jakobsson, ber íslenska sérfræðilækna þungum sökum í grein sem birtist í Morgunblaðinu sl. föstudag. Þetta er því miður ekki í fyrsta sinn sem greinarhöfundur setur fram rangfærslur í svipuðum dúr en vonandi er að margendurteknar skýringar og leiðréttingar frá læknum nái að lokum augum og eyrum ráðamanna. Atvinnurógur getur haft alvarlegar afleiðingar. Í þessu tilfelli kemur hann beint úr æðstu valdastöðum heilbrigðiskerfisins. Það eykur enn frekar á alvöru málsins. Ígrein aðstoðarmanns heilbrigðisráðherra falla enn á ný órökstuddir sleggjudómar um sjálfstætt starfandi sérfræðilækna og hér er þeim helstu svarað í örstuttu máli:

Bið eftir tíma hjá læknum í sumum sérgreinum hefur lengst. Töluverð fækkun blasir við í stétt hjartalækna. Formaður Læknafélags Reykjavíkur segir algjört óöryggi ríkja meðal sérfræðilækna og nýliðun vanti í stéttina. „Nú er bara þannig komið að þetta óöryggi og nýliðunarleysi er orðið þannig að menn eru farnir að hugsa sinn gang,“ segir Þórarinn Guðnason, formaður Læknafélags Reykjavíkur.

Heil­brigðisráðherra virðist ekki skilja að reynsla sér­fræðilækna er ómet­an­leg, hún verður ekki met­in til fjár. Hún get­ur ekki skipu­lagt eða búið eitt­hvað kerfi í staðinn fyr­ir það. Ut­an­spít­ala­kerfi sem er rekið beint af sér­fræðing­um er af­leiðing af því að spít­ala­kerfið hef­ur ekki getað sinnt öll­um,“ seg­ir Ágúst Kára­son, bæklun­ar­lækn­ir og full­trúi Íslands í Fé­lagi evr­ópskra axla- og oln­boga­sk­urðlækna.

Reynir Arngrímsson læknir og formaður Læknafélags Íslands segist hafa gert alvarlegar athugasemdir við heilbrigðisstefnu stjórnvalda þegar hún var í smíðum. „Því miður virðist fátt eða ekkert af þeim hafa ratað inn í þingsályktunartillöguna sem var samþykkt á Alþingi á dögunum. Í fyrsta lagi gerðum við athugasemd við hvernig staðið var að gerð áætlunarinnar.

Nauðsyn­legt er að leysa þann frá­flæðis­vanda sem rík­ir á Land­spít­ala, sem lýs­ir sér í því að rými, sem eiga að heita bráðadeild, eru að miklu leyti full af sjúk­ling­um sem ættu að liggja á legu­deild. Þetta seg­ir Ebba Mar­grét Magnús­dótt­ir, formaður lækn­aráðs Land­spít­ala. Lækn­aráð sendi í morg­un frá sér álykt­un til stjórn­valda þar sem lýst er áhyggj­um af ófull­kom­inni ein­angr­un sjúk­linga sem mögu­lega bera fjölónæm­ar bakt­erí­ur á bráðamót­töku.

Stjórn lækn­aráðs Land­spít­al­ans hef­ur áhyggj­ur af ófull­kom­inni ein­angr­un sjúk­linga á bráðamót­töku sem mögu­lega bera alónæm­ar bakt­erí­ur. „Bráðamót­taka Land­spít­al­ans er fyrsti viðkomu­staður um 200 sjúk­linga sem leita þangað dag­lega. Þar fá sjúk­ling­ar fyrstu grein­ingu og hluti þeirra þarfn­ast inn­lagn­ar á legu­deild­ir spít­al­ans. Oft reyn­ist mjög örðugt að finna pláss á legu­deild­um og því hafa sjúk­ling­ar þurft að liggja dög­um sam­an á bráðamót­tök­unni, sem ekki er hönnuð sem legu­deild. Vegna eðli[s] bráðadeild­ar er þjón­usta við sjúk­linga ekki sú sama og býðst á legu­deild­um. Sjúk­ling­ar þurfa einnig oft að dvelja í glugga­laus­um her­bergj­um, í fjöl­býli eða á göng­um og þurfa í flest­um til­vik­um að deila sal­ern­um.

Læknar án landamæra (MSF) eru á leið til Íslands til að halda tvo kynningarfundi um vettvangsstarf og til að fræða lækna um hvernig þeir geta orðið starfsmenn á vettvangi fyrir MSF. Það er alltaf mikil þörf fyrir lækna, sérstaklega sérfræðilækna og sem slíkur er oft raunhæft að fara styttri ferðir en gefið er til kynna á heimasíðum samtakanna.

Ábyrgð á öllum verkþáttum sem varða uppbyggingu nýs Landspítala verður á einni hendi samkvæmt drögum að nýju skipulagi sem heilbrigðisráðuneytið og fjármála- og efnahagsráðuneytið hafa þróað. Markmiðið er að ná betri heildaryfirsýn yfir alla þætti verkefnisins þar sem í senn er horft til heildarskipulags, nýbygginga, nýtingar og aðlögunar eldri bygginga og rekstrar sjúkrahúss. Tillaga þessa efnis var samþykkt á fundi ríkisstjórnar sl. föstudag. Uppbygging húsnæðis Landspítalans við Hringbraut er stærsta beina fjárfestingarverkefni ríkisins frá upphafi. Lykilforsenda uppbyggingarinnar er sú að flutningur allrar meginstarfsemi Landspítala í nútímalega innviði á einn stað, feli í sér mikil tækifæri til að auka gæði, hagkvæmni og árangur þjónustunnar, ásamt því að bæta aðstæður starfsfólks. Mikilvægt er að stjórnun þessa umbreytingaverkefnis sé bæði heildstæð og markviss.

Markvisst hefur verið dregið úr notkun breiðvirkra sýklalyfja hjá Heilsugæslu höfuðborgarsvæðisins í því skyni að koma í veg fyrir sýklalyfjaónæmi. Íslendingar nota áttfalt meira af tilteknu breiðvirku sýklalyfi en Svíar. Stjórnvöld lýstu því yfir í vikunnni að Ísland hygðist vera í farabroddi í aðgerðum til að draga úr útbreiðslu sýklalyfjaónæmis. Ráðast á í aðgerðir til að draga úr útbreiðslu sýklalyfjaónæmra baktería hér á landi í matvælum. Þótt umtalsvert minni notkun sýklalyfja hafi verið í dýrum hér á landi en víða annars staðar nota Íslendingar sjálfir býsna mikið

Biðtími eft­ir liðskiptaaðgerðum verður ekki stytt­ur með því einu að fjölga slík­um aðgerðum. Til að ná ár­angri þarf sam­stillt átak heil­brigðis­yf­ir­valda, Embætt­is land­lækn­is og heilsu­gæsl­unn­ar. Þriggja ára átak, sem átti að stytta bið eft­ir þess­um aðgerðum, bar ekki til­ætlaðan ár­ang­ur. Land­lækn­ir legg­ur m.a. til að þess­um aðgerðum verði út­vistað tíma­bundið. Þetta er meðal þess sem fram kom á blaðamanna­fundi sem hald­inn var í morg­un þar sem kynnt­ar voru niður­stöður skýrslu Embætt­is land­lækn­is um ár­ang­ur af biðlista­átak­inu. „Biðtím­inn hef­ur vissu­lega styst,“ sagði Alma Möller land­lækn­ir á fund­in­um. „En ekki eins og von­ir stóðu til.“ Þetta var þrátt fyr­ir að aðgerðatíðni hefði auk­ist á þessu tíma­bili og að nú væru gerðar, að sögn Ölmu, 230 aðgerðir á hnjám og mjöðmum á hverja 100.000 íbúa hér á landi. Samið var um 911 „átaksaðgerðir“ á þessu til­tekna tíma­bili, fram­kvæmd­ar voru 827 aðgerðir og því voru 84 aðgerðir, eða 9% fyr­ir­hugaðra aðgerða sem ekki tókst að gera.